De Arnhemsestraat heette eerder ook wel Dierenscheweg of Rijksstraatweg. Dit is de doorgaande weg tussen Arnhem en Zutphen via Dieren en Brummen. Langs deze weg stonden vele aanzienlijk huizen, pensions en uitspanningen.
Tegenover het restaurant Tante Blanche waar een grote kastanjeboom schaduw geeft staat een opvallend hoog wit huis met schuine hoeken in de voorgevel, waarschijnlijk uit het eind van de 19de eeuw. Het bouwjaar van het pand op nummer 17 zou circa 1870 zijn, maar op de kadastrale kaart van 1878 is nog geen bebouwing op het perceel aangegeven. Opvallend zijn de bewerkte gevelstenen die boven elk raam zitten. De donkergroene lamellen van de luiken steken af bij de witgeschilderde muren. Wat de oorspronkelijke functie van het gebouw is geweest, is niet bekend.
In de periode rond 1900 was in het pand een banketbakker gevestigd. Eerst was Gerrit Jan Verhagen er de baas, daarna zijn zoon Jan Arie. Waarschijnlijk was hij het die er tussen 1911 en 1919 een pension, lunchroom en banketbakkerij had, zoals te zien is op een oude ansichtkaart; rechts van het huis was een terrasje onder een gestreepte luifel. Ze verkochten er chocola, suikergoed en Verhagen’s echte Brummensche moppen, een soort koekjes. In 1915 wordt J.A. Verhagen, banketbakker en kok aan de Rijksweg, genoemd als een van de 26 Brummense adressen met een gelegenheid waar men van telefoon en telegraaf gebruik kon maken.
De diverse pensions die in de Eerste Wereldoorlog in Brummen zaten, herbergden met name vluchtelingen uit de ons omringende landen. Toen deze na de oorlog weer vertrokken, kon een deel van de pensions niet meer bestaan. Misschien is dit ook voor Verhagen zo geweest. In maart 1919 vertrok Jan Arie Verhagen met zijn hele familie naar Bergen NH waar hij in 1924 als ‘cuisinier’ van Hotel-Pension Erica in Bergen-Binnen genoemd werd in een advertentie in de Nieuwe Rotterdamsche Courant.
Van de jaren ’20 tot en met ’80 van de twintigste eeuw is het huis voor zover we weten particulier bewoond geweest.
In 1981 heeft accountantskantoor Walgemoed & Co zich in het huis gevestigd. In de eerste jaren woonden accountant Henk Eggink en zijn echtgenote op de bovenverdieping. De accountants hadden hun kantoren in drie kamers met bewerkte hoge plafonds beneden. In 1983 is de familie Eggink verhuisd en werd het gehele huis als kantoor ingericht. In de tegenwoordige keuken was de wachtruimte voor de bezoekers. De typistes zaten in de jaren ’80 en ’90 op de tweede etage, waar onder systeemplafonds en tl-licht gewerkt werd. In een van de kamers boven staan zelfs nog een bureau en stoel uit deze jaren.
In 1998 vertrokken de accountants naar Zutphen. Het huis werd verkocht aan de familie Bosch, een kolonel buiten dienst met zijn vrouw en dochter, die het weer tot woonhuis verbouwden. Helaas overleed de echtgenoot toen het huis net klaar was. De weduwe is er nog enige tijd blijven wonen, en in 2001 is het huis verkocht aan mevrouw De Lange, die er met haar drie zoons ging wonen.
Grappig detail is dat de huidige bewoonster enkele mooie oude voorwerpen heeft gekocht bij mevrouw Best toen zij nog in Villa Terre Neuve aan de Zutphensestraat woonde. Zo hangen er een lief schilderijtje en een prachtig bewerkte spiegel die van mevrouw Best komen.
De brede deuren, de bewerkte plafonds, de schouwen, de trapleuning, een raam op de overloop en een schuifraam in de badkamer zijn binnen de bijzondere overgebleven elementen uit de tijd dat het huis gebouwd is. Dat lijkt misschien niet erg veel, maar in combinatie met de hoogte van de kamers, de ruime gang en de lichtinval bepalen zij de prettige sfeer in dit huis. Het uitzicht op de Brummense daken vanuit de ramen op de bovenste verdieping is schitterend.
Verhalen van andere monumenten uit de gemeente Brummen vindt u hier.
Dit verhaal is ook opgenomen in het boek: “Een kijkje achter de deur van.. monumenten in de gemeente Brummen”.
