(Ver)bouwingen fotograferen

Hoe kom ik er bij om bouw te fotograferen?

Dit is een vraag die ik met enige regelmaat krijg. Als monumenten- en bouwfotograaf zonder achtergrond in de architectuur of bouw is dat misschien een vreemde keuze. Eerder vertelde in de Erfgoedstem ik al over de start van fotograferen van monumenten.

Wanneer mijn fascinatie voor bouw gewekt is moeten we terug naar een jaar of 30-40 geleden. Toen ik nog een klein meisje was.

De bulldozer schuift verder of de verandering van het landschap

Mijn ouders kregen in 1975 het boek “De bulldozer schuift verder of de verandering van het landschap” van Jörg Müller. Het is een boek met zeven prenten met het beeldende verhaal van een villa in de laatste negentien jaar van haar/ zijn leven. Er komen geen woorden aan te pas, alleen die zeven prenten.

Op elke prent zie je een villa en elke prent is ruim drie jaar verder gemaakt. Je ziet dus het landschap veranderen, niet alleen qua seizoenen, maar juist ook wat mensen aan het landschap veranderen.

Eigenlijk is het ook een droevig boek, de villa staat eerst in een prachtige landelijke omgeving en op de laatste plaat is de villa helemaal weg. Er is een snelweg aangelegd.

Die verandering vond ik altijd erg fascinerend om te zien, bij elke nieuwe prent was je de vorige eigenlijk al weer bijna vergeten.

Bouwfotografie | Monumenten fotograaf Leontine van Geffen

Ik heb het boek heel vaak ingekeken en een paar dagen geleden vond ik het terug bij mijn moeder en mocht het meenemen. Ik was als een kind zo blij!

Toen vijf jaar geleden een paar meter voor mijn huis een kruispunt op de schop ging moest ik weer denken aan deze prenten. Dit deed mij besluiten zo’n verandering van het landschap te fotograferen. Ik ontdekte dat ook in het echte leven, op echte bouwplaatsen deze magie nog steeds voor mij werkt.

Mooi vind ik om te zien hoe je eerst een situatie hebt, dat er dan veel mensen druk zijn met van alles en dat het dan op enig moment klaar is. In de tussenliggende fase oogt alles vrij rommelig (understatement) en in deze fase vraag ik mij iedere keer af, komt het ooit weer goed? Ja, iedere keer heb ik het weer mis. Als het klaar is, is het mooi en prachtig. Het is ook of gelijk daarna je interne harde schijf gewist wordt. Je weet nauwelijks nog hoe het was. Daarom vind ik het zo leuk om dit vast te leggen. Als fotografisch geheugen van een bouwproces.

Ik fotografeerde verschillende processen inmiddels. “Verandering van een kruispunt” en “Mannen van de straat” waren de eerste, de verbouwing van het gemeentehuis in Brummen de grootste. Deze deed ik nog op eigen initiatief. Inmiddels doe ik dit in opdracht. Erg leuk!

Via mijn website kun je nog anderen zien.